Manete in dilectione mea (Jn 15:9).

Umiłowany uczeń Chrystusa pisze, że Bóg jest miłością. On doświadczył tej miłości, gdy spotkał się z Synem Bożym. Widział, że Bóg Ojciec umiłował świat i Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy kto w Niego wierzy nie zginął, ale miał życie wieczne. Apostoł Jan tak bardzo zachwycił się tą Bożą miłością, że towarzyszył Jezusowi aż po krzyż, na którym Zbawiciel oddał swoje życie. Zaświadczył, że nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie oddaje za przyjaciół swoich. To Syn Boży nauczył go miłości do Ojca, który jest w Niebie. To Syn Boży wskazał mu na miłość Matki, która stała wiernie pod krzyżem. To Syn Boży ukochał go i zaprosił do odwzajemnienia tej miłości. A Jan pokochał ze wzajemnością Jezusa, zaprzyjaźnił się z Nim, a potem zaczął głosić Ewangelię. Nauczył się od swego Mistrza miłosnej modlitwy do Ojca, pokochał braci i głosił im Bożą miłość. Albowiem doskonale wiedział, że miłości do Boga i do drugiego człowieka to najważniejsze przykazanie.